۱۳۸۹ بهمن ۳۰, شنبه

این درد مشترک، بی‌رزم مشترک، هرگز جدا جدا، درمان نمی‌شو.


برای رهائی ایران و ایرانیان از دست ضحاکان، کوتاهی ما مساوی با افسوس فرزندان ما.
.................................



نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند

هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند
نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین
چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین
دریغ است ایران که ویـــران شـــود
کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود
همه سربه سر تن به کشتن دهیم
از آن به که ایران به دشمن دهیم
چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد
در این مرز و بوم زنده یک تن مباد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر